Rezistenca, Ernesto Sabato.

"Më parë, vdekja ishte demonstrimi i mizorisë së ekzistencës. Fakti që përçmonte dhe madje tallte luftërat e mia të përditshme prometeane. Sa mizore. Thosha që te vdekja do të me dorëzonin pos me ndihmën e ushtrisë. Kështu e shprehja vendimin tim për të luftuar deri në fund, për te mos u dorëzuar kurrë. Por tani që vdekja më është bërë fqinje, afërsia e saj po rrezaton tek une një kuptim që s'e ka pasur kurrë; në këtë mbrëmje vere,  historine e asaj që kam jetuar e kam përpara, të shpalosur në duart e mia, dhe ka momente në të cilat kohët që i mendoja të çuara dëm kanë më shumë dritë sesa të tjerat të cilat i mendoja si sublime.

Kam harruar hapësira të pamatshme të jetës por, nga tjetra anë, pulsojnë ende në duart e mia takimet, momentet e rrezikut dhe emrat e atyre që më kanë shpëtuar nga depresionet dhe hidherimet. Gjithashtu emrat e juve që besoni në mua, që i keni lexuar librat e mi dhe që do të më ndihmoni të vdes."